жано́чы, -ая, -ае.

1. гл. жанчына.

2. Уласцівы жанчыне, такі, як у жанчыны.

Жаночая ласка.

Ж. характар.

3. Характэрны для асобін жаночага полу.

Жаночая палавая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяспо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае прыкмет полу.

•••

Бясполае размнажэнне гл. размнажэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увасьмяры́х, прысл.

Колькасцю ў восем асоб (рознага полу) або істот (ніякага роду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзевяцяры́х, прысл.

Колькасцю ў дзевяць асоб рознага полу або істот ніякага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удзесяцяры́х, прысл.

Колькасцю ў дзесяць асоб рознага полу або істот ніякага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушасцяры́х, прысл.

Колькасцю ў шэсць асоб (рознага полу) або істот (ніякага роду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухпо́лы, -ая, -ае (спец.).

1. Які мае адзнакі мужчынскага і жаночага полу (пра арганізм чалавека, жывёлы).

2. Які мае тычынкі і песцікі ў адной кветцы.

Двухполыя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мужчы́нскі, -ая, -ае.

1. гл. мужчына.

Мужчынская кампанія.

2. Такі, як у мужчыны, уласцівы мужчыну.

М. голас.

3. Які мае адносіны да мужчынскага полу (спец.).

Мужчынскае суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абодвапо́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзнакі мужчынскага і жаночага полу; двухполы. Абодваполыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́я, ‑і, ж.

У заходнееўрапейскай міфалогіі — істота жаночага полу, здольная рабіць цуды; чараўніца.

[Фр. fée.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)