стильI в разн. знач. стыль, род. сты́лю м.;
стиль в иску́сстве стыль у маста́цтве;
писа́ть хоро́шим сти́лем піса́ць до́брым сты́лем.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кру́пно нареч.
1. бу́йна;
кру́пно писа́ть бу́йна піса́ць;
2. (сильно) мо́цна; (резко) рэ́зка, во́стра;
кру́пно повздо́рить мо́цна пасвары́цца;
кру́пно поговори́ть рэ́зка (во́стра) пагавары́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вымалёўваць несов.
1. (писать красками, тщательно изображая детали) выпи́сывать;
2. (тщательно рисовать) вырисо́вывать;
3. (в малярном деле) выкра́шивать, кра́сить;
4. разг. (расходовать на покраску) вымалёвывать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сочиня́ть несов.
1. (сопоставлять, слагать) склада́ць, скла́дваць; (создавать) ствара́ць; (писать) піса́ць;
2. (выдумывать) выдумля́ць, прыдумля́ць; (врать) хлусі́ць, ілга́ць; (после гласных) лгаць;
3. грам. злуча́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пе́гі ’вяснушкі, рабацінне’ (астрав., Сл. ПЗБ), польск. piega, н.-луж. pěga, в.-луж. piha, чэш. píha, славац. peha, балг. пе́га ’вяснушка’, славен. pẹ́ga ’вяснушка, пляма’, макед. пега ’тс’, серб.-харв. пе̏га ’вяснушка; брудная пляма’, сюды ж рус. пе́гий ’плямісты; пярэсты; рабы’, ст.-слав. пѣготы ’праказа, нарывы’. Прасл. *pěga і прыметнік *pěgъ узыходзяць да і.-е. *poi̯g‑/*pei̯g (з якімі звязана аснова *pig‑ у ст.-інд. piṅga ’чырвона-карычневы’, piŋgas, piŋgalás, piñjaras ’залаціста-жоўты’, лац. pingō ’малюю, вышываю’, ст.-грэч. πίγγαλος ’яшчарка’), паралельнага да і.-е. *pei̯kʼ‑ > што дало прасл. *pьsati, першапачатковае значэнне якога было ’маляваць’, параўн. укр. пи́санка ’размаляванае велікоднае яйка’, рус. писать (картину) ’маляваць’. Адзінкавая фіксацыя бел. пе́гі, відаць, сведчыць пра запазычанне з польск. piegi ’вяснушкі’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
страчы́ць несов.
1. порт. строчи́ть;
с. рукавы́ — строчи́ть рукава́;
2. перен., разг. (писать) строчи́ть, ката́ть;
с. пісьмо́ — строчи́ть (ката́ть) письмо́;
3. (стрелять из автоматического оружия) строчи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отписа́ть сов.
1. уст. (описать, завещать) апіса́ць, мног. паапі́сваць;
2. уст. (перевести, передать) пераве́сці; перада́ць;
3. уст., прост. (ответить на письмо) адпіса́ць, мног. паадпі́сваць;
4. разг. (кончить писать) адпіса́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кручо́к, -чка́ м.
1. крюк, крючо́к;
2. разг. заце́пка ж., приди́рка ж.;
3. крючо́к, закорю́чка ж.;
піса́ць з ~чка́мі — писа́ть с крючка́ми (с закорю́чками);
4. (вина) четверти́нка;
◊ канцыля́рскі к. — канцеля́рский крючо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Піса́ць ’перадаваць (на паперы) графічныя знакі’, ’складаць пісьмовы тэкст’, ’складаць літаратурны або музычны твор’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Стан.), даўг. ’маляваць’ (Сл. ПЗБ), піса́ты ’распісваць посуд’ (Вярэн.), пі́снуць ’чыркнуць, зрабіць рыску’ (ТС); піса́цца ’рэгістраваць шлюб’ (Касп.; воран., Сл. ПЗБ; ашм., Сцяшк. Сл.), мсцісл. ’перапісвацца’ (Юрч. СНЛ). Укр. писа́ти, рус. писа́ть; польск. pisać, н.-луж. pisaś, в.-луж. pisać, чэш. psáti, славац. písať, славен. písati, серб.-харв. пи́сати, макед. пише, балг. пиша, ст.-слав. пьсати. Прасл. *pьsati і *pisati, роднаснае ст.-прус. peisāi ’яны пішуць’, літ. piẽšti ’маляваць фарбамі’, ’рысаваць вуглём’, ст.-інд. pim̊śati ’аздабляе, фармуе’, ст.-перс. ni‑pišta ’запісаны’, тахар. B pinkam ’піша’, ст.-грэч. ποικίλος ’стракаты’, лац. pingō, ‑ere < першаснае *pinkō (Эрну–Мее, 2, 508) ’маляваць’, ’вязаць іголкай’, ст.-в.-ням. fêh ’стракаты’ < і.-е. *pei̯kʼ‑. Слова з асновай *pьs‑ утварылася паводле *bьrati ’браць’. Першаснае значэнне ў *pьsati было ’маляваць’ (Міклашыч, 270; Траўтман, 210; Фасмер, 3, 266; Махэк₂, 495; Бязлай, 3, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дадава́ць несов.
1. (давать недостающее) додава́ть;
2. мат. прибавля́ть;
3. (говорить или писать в дополнение к чему-л.) добавля́ть, прибавля́ть;
4. (присоединять) прилага́ть;
да гэ́тага дадаю́ — канц. при сём прилага́ю;
1-4 см. дада́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)