стэрэафані́я, -і, ж. (спец.).

Перадача ці ўзнаўленне гуку, якія даюць магчымасць вызначыць напрамак гучання і размяшчэння крыніцы гуку ў прасторы.

|| прым. стэрэафані́чны, -ая, -ае.

С. запіс.

Стэрэафанічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераба́ўка, ‑і, ДМ ‑баўцы; Р мн. ‑бавак; ж.

Разм. Перадача лішняга, лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлеграфі́я, ‑і, ж.

Перадача і прыём па радыё паведамленняў з дапамогай тэлеграфнага кода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланцуго́вы, -ая, -ае.

1. 3 ланцугамі, на ланцугах; які дзейнічае з дапамогай ланцугоў (у 1 знач.).

Ланцуговая перадача.

2. Які ідзе адзін за адным падобна звёнам ланцуга.

Ланцуговая рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлечасо́піс, ‑а, м.

Перыядычная тэлевізійная перадача, якая складаецца з некалькіх сюжэтаў (старонак); тэлевізійны часопіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секулярыза́цыя, ‑і, ж.

1. Перадача царкоўнай і манастырскай уласнасці ва ўласнасць дзяржавы. Секулярызацыя манастырскіх зямель.

2. Канфіскацыя чаго‑н. з царкоўнага, духоўнага ведання і перадача свецкаму, грамадзянскаму. Секулярызацыя школьнага навучання. // перан. Вызваленне грамадскай і індывідуальнай свядомасці ад уплыву рэлігіі. Секулярызацыя думкі.

[Ад лац. saecularis — сведкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнігаабме́н, ‑у, м.

Узаемная перадача твораў друку з адной бібліятэкі ў другую на пастаяннае карыстанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлефані́я, ‑і, ж.

Перадача і прыём па радыётэлефоне мовы, музыкі і пад. (без тэлеграфнага кода).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлекама́ндаванне, ‑я, н.

Спец. Перадача каманды на адлегласць сродкамі гукавой, светлавой і электрычнай кадзіраванай сігналізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлевізі́йны, -ая, -ае.

1. Які перадаецца ці прымаецца з дапамогай тэлебачання (у 1 знач.).

Т. фільм.

Тэлевізійная перадача.

2. Прызначаны для перадачы або прыёму відарысаў з дапамогай сродкаў тэлебачання.

Тэлевізійная антэна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)