ідэ́йна-паліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ідэ́йна-паліты́чны |
ідэ́йна-паліты́чная |
ідэ́йна-паліты́чнае |
ідэ́йна-паліты́чныя |
| Р. |
ідэ́йна-паліты́чнага |
ідэ́йна-паліты́чнай
ідэ́йна-паліты́чнае |
ідэ́йна-паліты́чнага |
ідэ́йна-паліты́чных |
| Д. |
ідэ́йна-паліты́чнаму |
ідэ́йна-паліты́чнай |
ідэ́йна-паліты́чнаму |
ідэ́йна-паліты́чным |
| В. |
ідэ́йна-паліты́чны (неадуш.)
ідэ́йна-паліты́чнага (адуш.) |
ідэ́йна-паліты́чную |
ідэ́йна-паліты́чнае |
ідэ́йна-паліты́чныя (неадуш.)
ідэ́йна-паліты́чных (адуш.) |
| Т. |
ідэ́йна-паліты́чным |
ідэ́йна-паліты́чнай
ідэ́йна-паліты́чнаю |
ідэ́йна-паліты́чным |
ідэ́йна-паліты́чнымі |
| М. |
ідэ́йна-паліты́чным |
ідэ́йна-паліты́чнай |
ідэ́йна-паліты́чным |
ідэ́йна-паліты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мара́льна-паліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
мара́льна-паліты́чны |
мара́льна-паліты́чная |
мара́льна-паліты́чнае |
мара́льна-паліты́чныя |
| Р. |
мара́льна-паліты́чнага |
мара́льна-паліты́чнай
мара́льна-паліты́чнае |
мара́льна-паліты́чнага |
мара́льна-паліты́чных |
| Д. |
мара́льна-паліты́чнаму |
мара́льна-паліты́чнай |
мара́льна-паліты́чнаму |
мара́льна-паліты́чным |
| В. |
мара́льна-паліты́чны (неадуш.)
мара́льна-паліты́чнага (адуш.) |
мара́льна-паліты́чную |
мара́льна-паліты́чнае |
мара́льна-паліты́чныя (неадуш.)
мара́льна-паліты́чных (адуш.) |
| Т. |
мара́льна-паліты́чным |
мара́льна-паліты́чнай
мара́льна-паліты́чнаю |
мара́льна-паліты́чным |
мара́льна-паліты́чнымі |
| М. |
мара́льна-паліты́чным |
мара́льна-паліты́чнай |
мара́льна-паліты́чным |
мара́льна-паліты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сацыя́льна-паліты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сацыя́льна-паліты́чны |
сацыя́льна-паліты́чная |
сацыя́льна-паліты́чнае |
сацыя́льна-паліты́чныя |
| Р. |
сацыя́льна-паліты́чнага |
сацыя́льна-паліты́чнай
сацыя́льна-паліты́чнае |
сацыя́льна-паліты́чнага |
сацыя́льна-паліты́чных |
| Д. |
сацыя́льна-паліты́чнаму |
сацыя́льна-паліты́чнай |
сацыя́льна-паліты́чнаму |
сацыя́льна-паліты́чным |
| В. |
сацыя́льна-паліты́чны (неадуш.)
сацыя́льна-паліты́чнага (адуш.) |
сацыя́льна-паліты́чную |
сацыя́льна-паліты́чнае |
сацыя́льна-паліты́чныя (неадуш.)
сацыя́льна-паліты́чных (адуш.) |
| Т. |
сацыя́льна-паліты́чным |
сацыя́льна-паліты́чнай
сацыя́льна-паліты́чнаю |
сацыя́льна-паліты́чным |
сацыя́льна-паліты́чнымі |
| М. |
сацыя́льна-паліты́чным |
сацыя́льна-паліты́чнай |
сацыя́льна-паліты́чным |
сацыя́льна-паліты́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кіначасо́піс, ‑а, м.
Кароткаметражны кінафільм, які змяшчае інфармацыю пра розныя грамадска-палітычныя падзеі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плынь, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Імкліва цякучая водная маса.
Рачная п.
2. Рухомы паток паветра.
Паветраная п.
Людская п. (перан.).
3. перан. Кірунак у якой-н. сферы дзейнасці.
Палітычныя плыні.
Літаратурная п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
недаро́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Чалавек, які не дасягнуў паўналецця; падлетак.
2. Чалавек, жывёла або расліна нізкага росту.
Дзяўчынка-н. Бярозкі-недаросткі.
3. перан. Той, хто не дасягнуў грамадскай, інтэлектуальнай сталасці.
Палітычныя недаросткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
добранадзе́йны, ‑ая, ‑ае.
Такі, палітычныя перакананні якога заслугоўваюць давер’я існуючай улады; не западозраны ў антыўрадавай дзейнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́дар, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто ідзе першым у якой-н. справе, спартыўным спаборніцтве і інш.
Л. турніру.
2. Кіраўнік палітычнай партыі, грамадска-палітычнай арганізацыі і пад.
Палітычныя лідары.
|| прым. лі́дарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
устанаўле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. устанаўліваць — устанавіць.
2. Тое, што ўстаноўлена; закон. Палітычныя ўстанаўленні грамадства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Начальнік у казацкіх войсках і пасяленнях, які выконвае ваенныя, палітычныя і адміністрацыйныя функцыі.
Станічны а.
2. перан. Важак, завадатар якой-н. групы, банды, шайкі і пад.
А. разбойнікаў.
|| прым. атама́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)