адшто́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Падняць, адхіліць штору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размя́ўкацца, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна мяўкаць; падняць мяўканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́ліцца несов. си́литься;

с. не́шта падня́ць — си́литься что-то подня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсяда́нне, ‑я, н.

У спорце — прысяданне. Падняць штангу без падсядання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахо́хліць, ‑ліць; зак., што.

Разм. Натапырыць, падняць пер’е (пра птушак).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак., што (разм.).

1. Адарваўшы, завярнуць, загнуць.

З. скуру на пальцы.

2. Загнуўшы, падняць угору, загаліць.

З. спадніцу.

|| незак. залу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узго́рбіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

Выгнуць гарбом, падняць угору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паднём ’церассядзельнік’ (Касп.). З падʼём з ‑н‑устаўным. Гл. падняць.⇉ч

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пасі́лы ’каромысла’ (петрык., Мат. Гом.). Усходнепалескае. Да пасіліць ’падняць’, пасіленне ’дапамога’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шасі́, нескл., н. (спец.).

1. Рама ці аснова розных машын, механізмаў і ўстановак.

2. Частка самалёта, прызначаная для руху яго па аэрадроме, для ўзлёту і пасадкі.

Падняць ш.

Выпусціць ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)