му́драсць, -і, ж.

1. гл. мудры.

2. Глыбокі розум, заснаваны на жыццёвым вопыце.

Народная м.

Зуб мудрасці — трэці вялікі карэнны зуб, які вырастае пасля дваццаці гадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карманьёла, ‑ы, ж.

Французская народная рэвалюцыйная песня-танец.

[Фр. carmagnole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́лкі, -лак.

Народная гульня, удзельнікі якой стаяць парамі, а той, хто «гарыць», стаіць наперадзе і па сігнале ловіць аднаго з першай пары, якая разбягаецца ў розныя бакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жало́ба ж.

1. тра́ур м.;

у дні ~бы — в дни тра́ура, в тра́урные дни;

2. (крайняя горесть) скорбь;

наро́дная ж.наро́дная скорбь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружы́на ж., в разн. знач. дружи́на;

піяне́рская д. — пионе́рская дружи́на;

кня́жацкая д. — кня́жеская дружи́на;

пажа́рная д. — пожа́рная дружи́на;

наро́дная д.наро́дная дружи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кастае́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Народная назва карыесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́хавіца, -ы, ж.

1. Цяжкае дыханне пры захворванні бронхаў.

Пакутаваць дыхавіцай.

2. Народная назва хваробы лёгкіх у коней і іншых жывёл.

Нагнаць дыхавіцу каню.

|| прым. ды́хавічны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лапта́, -ы́, ДМ -пце́, ж.

1. Руская народная гульня ў мяч дзвюма камандамі.

2. Драўляная лапатка, якой б’юць па мячы ў гэтай гульні.

|| прым. лапто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Аднавіцца, стаць зноў дзейным, жывым; аджыць.

Адрадзілася народная гаспадарка.

2. перан. Абудзіцца да новага жыцця, паявіцца зноў.

|| незак. адраджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ву́сна-наро́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ву́сна-наро́дны ву́сна-наро́дная ву́сна-наро́днае ву́сна-наро́дныя
Р. ву́сна-наро́днага ву́сна-наро́днай
ву́сна-наро́днае
ву́сна-наро́днага ву́сна-наро́дных
Д. ву́сна-наро́днаму ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́днаму ву́сна-наро́дным
В. ву́сна-наро́дны (неадуш.)
ву́сна-наро́днага (адуш.)
ву́сна-наро́дную ву́сна-наро́днае ву́сна-наро́дныя (неадуш.)
ву́сна-наро́дных (адуш.)
Т. ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днай
ву́сна-наро́днаю
ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днымі
М. ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́днай ву́сна-наро́дным ву́сна-наро́дных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)