дактаранту́ра, ‑ы, ж.

Сістэма падрыхтоўкі дактароў навук. // Занятак, дзейнасць дактаранта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыродазна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць навук аб з’явах і заканамернасцях прыроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натурфіласо́фія, -і, ж.

Агульная назва філасофскіх вучэнняў аб прыродзе, якія грунтаваліся не на доследных даных навук, а на абстрактных філасофскіх прынцыпах.

|| прым. натурфіласо́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адраджэ́нне, -я, н.

1. Аднаўленне, уздым пасля перыяду заняпаду, разбурэння, з’яўленне зноў.

А. прамысловасці.

2. Эпоха Рэнесансу — перыяд росквіту навук і мастацтваў у Еўропе пасля Сярэдневякоўя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цюркало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць цюркскія мовы і культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геагра́фія, -і, ж.

Комплекс навук, якія вывучаюць паверхню Зямлі з яе прыроднымі ўмовамі, насельніцтва, эканамічныя рэсурсы і матэрыяльную вытворчасць.

Фізічная г.

Эканамічная г.

|| прым. геаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эканамі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне эканомікі; эканамічных навук.

|| ж. эканамі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эканамі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́ктарства, ‑а, н.

1. Дзейнасць доктара, урача.

2. Вучоная ступень доктара навук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акадэ́мік, -а, мн. -і, -аў, м.

Член акадэміі (у 1 знач.), а таксама званне члена акадэміі, якое прысвойваецца найбуйнейшым вучоным, мастакам і пад.

Акадэмікі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беларусазна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць гісторыю, мову, пісьменнасць і культуру беларусаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)