Verbum

сазвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца; зак.

Дамовіцца з кім‑н., пазваніўшы яму па тэлефоне. Андрыян сазваніўся з абкомам, дабіўся, што калгасу дапамаглі з фуражом. Марціновіч.

падзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Дзьмухаць некаторы час. [Алімпіяда Барысаўна] падзьмухала на свае яркія пазногці, каб хутчэй высыхаў лак. Марціновіч. Апарыўшыся малаком, і на ваду падзьмухаеш. Прыказка.

насцяро́жлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць наспярожлівага. — Адчыняй, Віця, — загадалі маці, і той хутка, але з няўцямнай насцярожлівасцю адчыніў дзверы спачатку ў сенцы, тады ў хату. Марціновіч.

паспыня́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑аецеся, ‑яюцца; зак.

Разм. Спыніцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Байцы мітусліва паспыняліся і неўзабаве накіраваліся да машын ля канавы. Марціновіч.

зла́гада, ‑ы, ДМ ‑гадзе, ж.

Разм. Згода, дружба. Жыць у злагадзе. □ [Сяргей Іванавіч] заўсёды імкнуўся, каб у сям’і панавала злагада, каб у доме была ўтульнасць. Марціновіч.

сляса́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Працаваць слесарам, выконваць слясарную работу. — А дзе.. [сын] працуе? — спытала Люба. [Лукер’я Назараўна:] — У гаражы. Шафёрам быў, а цяпер слясарыць, рамантуе... Марціновіч.

меліяра́тар, ‑а, м.

Спецыяліст па меліярацыі. Андрыян Цітавіч здзівіўся, што за час, які ён не быў тут, меліяратары зрабілі так многа: канал падыходзіў да ракі. Марціновіч.

нестары́, ‑ая, ‑ое.

Сярэдніх гадоў, параўнальна малады. Старастам Кірэйка стаў не таму, што хацеў, проста ён быў на гэты час адзіны нестары мужчына ў вёсцы. Марціновіч.

паабга́рваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Абгарэць у нейкай ступені. Сад быў блізка, каля будынін, дык калі гарэлі ямы, то паабгарвала голле і на яблынях. Марціновіч.

вечарэ́ць, ‑эе; безас. незак.

Блізіцца к вечару. Ужо вечарэла. З Нёмана пацягнула цёплым струменем вільгаці. Пестрак. На дварэ вечарэла, і ў пакоі быў ужо змрок. Марціновіч.