Verbum

каню́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.

Памяшканне для коней.

|| прым. каню́шневы, -ая, -ае.

чатырохко́нны, -ая, -ае.

Прызначаны для запрэжкі чатырох коней, а таксама запрэжаны чатырма коньмі.

Чатырохконная брычка.

була́ны, -ая, -ае.

Светла-жоўты з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней).

Б. конь.

аргама́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Старажытная назва ўсходніх пародзістых верхавых коней.

|| прым. аргама́чны, -ая, -ае.

пазаганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што) (разм.).

Заганяць, замарыць усіх, многіх.

Пазаганялі коней за дзень.

гняды́, -а́я, -о́е і гне́ды, -ая, -ае.

Чырвона-рыжы з чорным хвастом і грывай (пра масць коней).

заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.

канавя́зь і ко́навязь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Прыстасаванне для прывязвання коней на адкрытым месцы.

сап, -у, м.

Заразная хвароба коней і некаторых іншых жывёл, якая перадаецца чалавеку.

|| прым. са́пны, -ая, -ае.

прыпрэ́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

Запрэжка коней збоку ад аглабель для дапамогі каранніку.

Запрагаць у прыпрэжку.