прысяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму-чаму.

Даваць прысягу каму-н. у чым-н.

П. на вернасць каму-, чаму-н.

|| зак. прысягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

унараві́ць, -раўлю́, -ро́віш, -ро́віць; зак., каму-чаму.

Дагадзіць каму-н., зрабіўшы так, як трэба.

Усім не ўнаровіш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гразі́ць, гражу́, гро́зіш, гро́зіць; незак.

1. каму чым. Абяцаць зрабіць каму-н. непрыемнасць.

Г. турмой.

2. каму і без дап. Рабіць пагражальны жэст.

Г. пальцам.

|| зак. прыгразі́ць, -гражу́, -гро́зіш, -гро́зіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мло́сціць

‘выклікаць у каго-небудзь стан млосці (млосціла каго-небудзь і млосціла каму-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. мло́сціць -
Прошлы час
м. - -
ж. -
н. мло́сціла

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзя́каваць (каму) сов. отблагодари́ть (кого), отплати́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́мсціць, -мшчу, -мсціш, -мсціць; незак., каму.

Чыніць помсту каму-н.

П. ворагу.

|| зак. адпо́мсціць, -мшчу, -мсціш, -мсціць; -мшчаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

соотве́тственно нареч. адпаве́дна (каму, чаму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соотве́тствовать несов. адпавяда́ць (каму, чаму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одолжи́ть сов.

1. (дать в долг) пазы́чыць (каму);

одолжи́ть кому́-л. миллио́н рубле́й пазы́чыць каму́е́будзь мільён рублёў;

2. (оказать услугу) уст. услужы́ць (каму), зрабі́ць паслу́гу (ла́ску) (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збры́дваць

‘абрыдваць, надакучаць каму-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. збры́дваю збры́дваем
2-я ас. збры́дваеш збры́дваеце
3-я ас. збры́двае збры́дваюць
Прошлы час
м. збры́дваў збры́двалі
ж. збры́двала
н. збры́двала
Дзеепрыслоўе
цяп. час збры́дваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)