анахрані́зм, -у, м. (кніжн.).

1. Перажытак мінулага.

2. Памылковае аднясенне з’яў, падзей адной эпохі да другой; хранічная недакладнасць.

|| прым. анахрані́чны, -ая, -ае; наз. анахрані́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біяме́трыя, ‑і, ж.

Сукупнасць матэматычных метадаў вывучэння з’яў жыцця.

[Ад грэч. bíos — жыццё і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вулканало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая займаецца вывучэннем вулканічных з’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вулкані́зм, ‑у, м.

Сукупнасць з’яў, звязаных з рухам магмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́йсмік, ‑а, м.

Даследчык сейсмічных з’яў, спецыяліст па сейсміцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёахо́пнасць, ‑і, ж.

Поўны, усебаковы ахоп. Усёахопнасць з’яў рэчаіснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матэрыялі́зм, -у, м.

Навуковы філасофскі кірунак, які ў супрацьлегласць ідэалізму прызнае першаснасць матэрыі і другаснасць духоўнага, ідэальнага.

|| прым. матэрыялісты́чны, -ая, -ае.

Матэрыялістычная філасофія.

Матэрыялістычнае разуменне з’яў прыроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прее́мственный

1. перае́мны;

прее́мственный поря́док перае́мны пара́дак;

2. (последовательный) паслядо́ўны;

прее́мственный ряд явле́ний паслядо́ўны рад з’яў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяхрані́я, ‑і, ж.

Гістарычная паслядоўнасць развіцця моўных з’яў; проціл. сінхранія.

[Ад грэч. diá — праз і chrónos — час.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарады́чнасць, ‑і, ж.

Непастаяннасць праяўлення, узнікнення чаго‑н. Спарадычнасць з’яў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)