отставля́ть несов.
1. (отодвигать) адстаўля́ць;
2. (давать отставку) дава́ць адста́ўку, звальня́ць, зніма́ць (з паса́ды);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
калькава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.
1. Зняць (знімаць) копію з чаго‑н. пры дапамозе калькі (у 1 знач.). Калькаваць чарцёж.
2. Стварыць (ствараць) слова або выраз па ўзору іншамоўнага слова або выразу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свежава́ць, свяжую, свяжуеш, свяжуе; незак., каго.
Разм. Знімаць скуру з забітай жывёлы і разбіраць тушу. Учора дакараў [Міканор] суседа Васіля, які свежаваў авечку, а сёння, як ні стараўся аберагчыся, пошасць улезла ў хату к самому. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обезгла́вливать несов.
1. сціна́ць (зніма́ць) галаву́, абезгало́ўліваць;
2. перен. (лишать главы, руководства) пазбаўля́ць кіраўні́цтва, абезгало́ўліваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
смеща́ть несов.
1. (сдвигать) зру́шваць, ссо́ўваць, скрана́ць; перамяшча́ць;
2. (с должности) зніма́ць;
3. перен. зру́шваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Распрана́цца ’знімаць з сябе верхняе адзенне’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), роспрана́цца ’скідаць верхнюю вопратку’ (ТС), ’раскрывацца’ (Сл. ПЗБ). Роднаснае да вопратка, апра́нуты, распра́таваць (гл.). Параўн. тыпалагічную паралель абувацца — разувацца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зніма́нне ср.
1. сня́тие, снима́ние; увольне́ние; отстране́ние; смеще́ние; убира́ние;
2. изъя́тие;
1-2 см. зніма́ць 1-2;
3. см. здыма́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прабача́ць ’дараваць, знімаць віну за што-небудзь’ (ТСБМ, Шпіл., Гарэц., Янк. 2; Нас., Шат., Касп.). З польск. przebaczać ’тс’ < baczyć ’бачыць’. Значэнне ’дараваць’ узнікла на аснове першаснага ’прапусціць, недагледзець’ (Брукнер, 10).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэмаскі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Зняць (знімаць) маскіроўку; паказаць (паказваць) праціўніку што‑н., парушыўшы маскіроўку. Байцы прамоклі да ніткі, але кастроў разводзіць Ермакоў не дазволіў, каб не дэмаскіраваць брыгаду. Мележ. — Сваім стрэлам вы дэмаскіравалі нас і тым самым зрабілі злачынства. Сабаленка.
[Ад фр. démasquer.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зды́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. знімаць, здымаць — зняць (у 11 знач.). Здымка фільма.
2. Вызначэнне месцазнаходжання пунктаў і ліній на мясцовасці для складання плана, карты. Картаграфічная здымка.
•••
Панарамная здымка — спосаб кіназдымкі, калі паступовым вярчэннем кінаапарата здымаецца вялікая прастора.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)