насы́ціцца сов. (влагой и т.п.) насы́титься; пропита́ться;

зямля́ ~цілася ві́льгаццю — земля́ насы́тилась (пропита́лась) вла́гой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пар​II с.-х. папа́р, -ру м.;

земля́ под паром зямля́ пад папа́рам (у папа́ры).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакры́цца сов. покры́ться;

зямля́ ~ры́лася сне́гам — земля́ покры́лась сне́гом;

◊ п. хало́дным по́там — покры́ться холо́дным по́том

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расступі́цца сов., прям., перен. расступи́ться; разда́ться;

наро́д ~пі́ўся — наро́д расступи́лся;

зямля́ ~пі́лася — земля́ расступи́лась (раздала́сь)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сы́ра ’міфічная істота’: каб цябе сыра ўбіла (Касп.), ’прастуда’: каб цябе сыра ламанула (Мат. Маг. 2), сы́ра: сыра переломила ’раптоўна памёр’ (Шымк. Собр.). Паводле Карскага (2–3, 325), эліпсіс з сырая зямля: каб цябе сырая зьела (“легко подразумевается земля”), аднак спалучэнні з рознымі дзеясловамі дэманструюць высокую ступень персаніфікацыі (табуізацыі?) першапачатковай семантыкі. Гл. сыры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

подлу́нная ж., сущ., высок. (земля) зямля́, -лі́ ж.; (мир) свет, род. све́ту м.; (вселенная) сусве́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подсо́лнечная ж., сущ., уст. (земля) зямля́, -лі́ ж.; (мир) свет, род. све́ту м.; (вселенная) сусве́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

промёрзнуть сов.

1. праме́рзнуць;

земля́ промёрзла зямля́ праме́рзла;

2. (некоторое время) праме́рзнуць;

3. (озябнуть) разг. зме́рзнуць, пазя́бнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гно́йны

1. гно́йный;

~ныя выдзяле́нні — гно́йные выделе́ния;

~ная — ра́на гно́йная ра́на;

2. унаво́женный;

~ная зямля́ — унаво́женная земля́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

корми́лица

1. кармі́целька, -кі ж.;

земля́-корми́лица зямля́-кармі́целька;

2. (вскармливающая грудью чужого ребёнка) уст. ма́мка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)