звыча́йнасць

1. обы́чность; обыкнове́нность; обы́денность; зауря́дность;

2. привы́чность;

1, 2 см. звыча́йны 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́бнік, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая кармавая расліна сямейства злакавых. Грэбнік звычайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнапрыня́ты, ‑ая, ‑ае.

Звычайны, прыняты ўсімі; які прымяняецца ўсімі. Агульнапрыняты пункт гледжання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обы́чный

1. звыча́йны;

2. (установленный обычаем) звычаёвы;

обы́чное пра́во юр. звычаёвае пра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

белабо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Млекакормячая жывёліна сямейства дэльфінаў; звычайны дэльфін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звыча́йна нареч.

1. обы́чно; обыкнове́нно; обы́денно;

2. привы́чно;

1, 2 см. звыча́йны 1, 2;

3. нере́дко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даўгава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Некалькі даўжэйшы за звычайны. Пакой, дзе жыў Алесь, быў такі ж, як і ў хлопцаў, — звычайны пакой інтэрната: з адным акном, вузкі і даўгаваты. Шыцік. // Прадаўгаваты. Твар быў даўгаваты, лоб шырокі і не маршчыністы, вочы шчырыя і праўдзівыя. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супіна́тар, ‑а, м.

Спец. Артапедычная вусцілка, якая ўжываецца пры пляскатасці ступні як укладка ў звычайны абутак.

[Ад лац. supinare — адкідваць назад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блу́дны¹, -ая, -ае.

1. Які ходзіць, блукае, не знаходзячы месца, дому.

2. Не прамы, звілісты, дзе лёгка заблудзіць.

Блудная дарога.

3. перан. Не такі, як прынята, не зусім звычайны.

◊

Блудны сын — пра легкадумнага, свавольнага чалавека, які раскаяўся ў сваіх памылках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невзыска́тельный

1. (нетребовательный) непатрабава́льны; (неразборчивый) неперабо́рлівы;

2. (обыкновенный) звыча́йны; (простой) про́сты; (скромный) сці́плы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)