апрыёры, прысл. (кніжн.).

1. Незалежна ад вопыту, да вопыту; проціл. апастэрыёры.

2. перан. Не правяраючы чаго-н., загадзя.

|| прым. апрыёрны, -ая, -ае; наз. апрыёрнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадба́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; незак., што.

Загадзя ўлічваць, угадваць магчымасць паяўлення, недахопу чаго-н.

П. ход падзей.

П. віруснае захворванне.

|| наз. прадба́чанне, -я, н.

Навуковае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца па загадзя намечанаму плану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадчува́цца, ‑аецца; незак.

1. Загадзя адчувацца.

2. Зал. да прадчуваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадчува́ць ’загадзя адчуваць’ (ТСБМ), продчува́ць ’здагадвацца’ (ТС). Да чуць. Сюды ж прадчуванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ра́нтка ’загадзя ўмоўленае спатканне’ (Сцяшк. Сл.). З польск. randka ’тс’, гл. рандавус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

наканава́насць, ‑і, ж.

Разм. Тое, што наперад, загадзя абумоўлена абставінамі. Наканаванасць лёсу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгатава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. што. Прыгатаваць загадзя.

П. стол для вячэры.

П. месца для будаўніцтва.

2. што і чаго. Згатаваць у дадатак да наваранага раней.

П. кацялок клёцак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

1. Зрабіць агаворку; загадзя папярэдзіць, растлумачыць.

Перш як чытаць даклад, трэба а.

2. Памылкова сказаць не тое, што трэба.

А. ад хвалявання.

|| незак. агаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

журфі́кс, ‑а, м.

Уст. Вечар для прыёму гасцей у загадзя вызначаны дзень тыдня.

[Ад фр. jour fixe — пэўны дзень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)