Verbum

по́куць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Ганаровае месца ў хаце за сталом пад абразамі.

Першы сноп жыта ставяць на п.

збо́жжавыя, -ых.

Злакавыя расліны (жыта, пшаніца, ячмень, авёс і пад.), зерне якіх скарыстоўваецца для атрымання прадуктаў харчавання і фуражу.

Сяўба збожжавых.

урадзі́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., уро́дзіць; зак.

Даць ураджай, плады.

Жыта добра ўрадзіла.

Не ўрадзіў мак — перабудзем і так.

падапрэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Злёгку сапрэць або сапрэць знізу.

У нізінах жыта падапрэла.

|| незак. падаправа́ць, -а́е.

пале́глы, -ая, -ае.

Які прыгнуўся сцяблом да зямлі (пераважна пра збожжавыя расліны).

Палеглая збажына.

|| наз. пале́гласць, -і, ж. (спец.).

П. жыта.

асцю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі тонкі вусік на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

Ячменныя асцюкі.

|| прым. асцюко́вы, -ая, -ае.

вы́жаць¹, -жну, -жнеш, -жне; вы́жаў, -жала; вы́жні; -жаты; зак., што.

Правесці жніво на якой-н. прасторы.

В. гектар жыта.

|| незак. выжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

залаці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., зало́ціцца; незак.

1. Станавіцца залатым.

Жыта залоціцца.

2. Віднецца (пра што-н. залатое, залацістае).

У далечыні залоцяцца пяскі.

абкры́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., каго-што.

Тое, што і акрыць.

А. плечы хусткай.

Маладое жыта поле ўсё абкрыла.

|| незак. абкрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зрасці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сце́; зрос, зрасла́, -ло́; зак. (разм.).

1. Зарасці, пакрыцца расліннасцю.

Сцежкі пырнікам зраслі.

2. Вырасці, урадзіць.

Жыта зрасло, як сцяна.