жанчынаненаві́снік, ‑а, м.

Той, хто пазбягае, ненавідзіць жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

донжуа́н, ‑а, м.

Шукальнік любоўных прыгод, спакуснік жанчын.

[Ад імя Дон Жуана, героя многіх твораў заходнееўрапейскай літаратуры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сэрцае́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (разм., жарт.).

Той, хто лёгка заваёўвае сімпатыю жанчын, умее закахаць у сябе.

|| ж. сэрцае́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

німфама́нія, ‑і, ж.

Спец. Хваравіта-павышаная палавая ўзбуджальнасць у жанчын.

[Грэч. nymphē — нявеста, маладая жанчына і mania — вар’яцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнапра́ўе, ‑я, н.

Валоданне ўсімі законнымі правамі. Паўнапраўе жанчын у СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

Знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека, з якой (у самак і жанчын) ссуць малако.

|| памянш. сасо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. саско́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лавела́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Паводзіць сябе як лавелас; заляцацца да жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́мітка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Доўгі вузкі кусок кужэльнага палатна, звычайна з каймой або вышыўкай.

Льняная н.

2. Даўні галаўны ўбор замужніх жанчын.

Ішлі жанчыны ў беласнежных намітках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пол², -у, м.

Кожны з двух генетычна і фізіялагічна супрацьпастаўленых разрадаў жывых істот (мужчын і жанчын, самцоў і самак).

Мужчынскі п.

Прыгожы або слабы п. (жанчыны; жарт.).

|| прым. палавы́, -а́я, -о́е.

Палавая спеласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увасьмёх, прысл.

У колькасці васьмі чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)