разбо́рчиво нареч.

1. выра́зна, разбо́рліва, чытэ́льна;

письмо́ напи́сано разбо́рчиво ліст напі́саны выра́зна (разбо́рліва, чытэ́льна);

2. перабо́рліва; патрабава́льна;

она́ разбо́рчиво отно́сится к лю́дям яна́ патрабава́льна (перабо́рліва) ста́віцца да лю́дзей;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гнутасць, ‑і, ж.

Асаблівасць выгнутага. [Марынка] заўважыла і выгнутасць шырокіх броваў, і выразна акрэсленыя тонкія вусны. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рысавацца, ‑суецца; зак.

Ясна і выразна вызначыцца. Нечакана на даляглядзе вырысавалася доўгая лінія металічных ферм. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валасаві́на, ‑ы, ж.

Спец. Дэфект металічных вырабаў, галоўным чынам стальных, у выглядзе тонкіх, выразна акрэсленых трэшчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмалява́цца, ‑люецца; зак.

Выразна абазначыцца на фоне чаго‑н. На шчоках.. абмаляваліся роўныя круглыя ямачкі. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчака́ніцца, ‑віцца; зак.

1. Стаць гатовым, атрымацца ў выніку чаканні.

2. перан. Выразна вырысавацца. На сцяне адчаканіліся вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губашлёп, ‑а, м.

Разм. груб. Пра чалавека з вялікімі адвіслымі губамі, якія перашкаджаюць яму выразна гаварыць. // Лаянк. Разява, разявака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

членараздзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выразна, ясна гучыць (пра гукі мовы, пра мову). Вымаўляць членараздзельныя гукі. // Выразны, зразумелы, ясны. Членараздзельны адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ту́гаць ‘гайдаць, вагаць, штурхаць’, ‘насіцца, тупацець’ (ТС). Першае значэнне, магчыма, у выніку перастаноўкі з гу́таць ‘гушкаць’, параўн., аднак, ту́гнуць ‘тупнуць’ (гл.), тугоце́ць ‘ідучы, грукаць абцасамі, падэшвамі абутку’ (Руб.) — выразна гукапераймальнага паходжання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

з’яхі́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Сказаць што‑н. яхіднае. — Ты што, заўжды так выразна свае думкі выказваеш? — спрабуе .. [Тодар] з’яхіднічаць. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)