дэдэро́н, ‑у, м.

Штучнае валакно, падобнае на капрон. // Тканіна з гэтага валакна.

[Ням. Dederon — ад скарачэння DDR (ГДР).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капралакта́м, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, якое служыць сыравінай для вытворчасці капронавага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круці́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца кручэннем валакна, пражы, дроту і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трасі́льшчык, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які заняты ачысткай ільнянога валакна на трасілцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трапа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для трапання валакна; які служыць для трапання. Трапальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чысташарсцяны́, ‑ая, ‑ое.

Які складаецца з стопрацэнтнага шарсцянога валакна. Чысташарсцяная тканіна. Чысташарсцяны касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катаніза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Перапрацоўка лубянога валакна (ільну, канапель і пад.) у бавоўнападобную масу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыацэта́т, ‑у, М ‑таце, м.

Рэчыва, з якога вырабляюць трыацэтатнае валакно; назва гэтага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́жаль, -ю, м.

1. Валакно ачэсанага лёну, а таксама ніткі з такога валакна.

Спрасці к.

2. Палатно з такіх нітак.

Наткаць абрусаў з кужалю.

|| прым. кужэ́льны, -ая, -ае.

Кужэльныя ніткі.

Кужэльная кашуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́ўніца, -ы, ж.

1. Пасма валакна, злёгку скручаная, якая ідзе на выраб пражы (спец.).

2. Тое, што і раўня (разм.).

Ёй няма роўніцы ў танцах.

|| прым. ро́ўнічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)