адміністра́цыя, ‑і, ж.

Органы кіравання ва ўстанове, арганізацыі, на прадпрыемстве; службовыя асобы якога‑н. органа кіравання, кіраўнічы персанал. Адміністрацыя завода. Ваенная адміністрацыя.

[Ад лац. administratio — кіраванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плацда́рм ’мясцовасць, на якой разгортваецца ваенная аперацыя’ (ТСБМ). З рус. плацдарм (у пач. XVIII ст. яшчэ пласдарм), якое з франц. place dʼarmes пад уплывам плац (Фасмер, 3, 276).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́вучка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вывучыць (у 1 знач.).

2. Уменне, навыкі, набытыя ў працэсе вучобы. Ваенная вывучка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трафе́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Узбраенне і ваенная маёмасць, захопленыя ў пераможанага праціўніка.

Ваенныя трафеі.

2. Рэчы, здабыча як сведчанне або вынік перамогі, поспехаў у якой-н. галіне.

Паляўнічыя трафеі.

3. Арнаментальнае ўпрыгожанне ў выглядзе ваенных даспехаў.

|| прым. трафе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Які належыць да старога знатнага роду. Пасля набажэнства радавітая шляхта, паны-абшарнікі і ваенная арыстакратыя заходзяць да ксяндза .. на «шклянку гарбаты». Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэфе́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў м.

1. У Старажытным Рыме: адміністрацыйная, судовая або ваенная пасада, а таксама асоба, якая яе займае.

2. У шэрагу дзяржаў: службовая асоба — кіраўнік цэнтральнага (Румынія) або рэгіянальнага (Расія) урада на месцах.

3. У некаторых краінах: начальнік гарадской паліцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́йна, -ы, мн. -ы, тайн і -аў, ж.

1. Тое, што хаваецца ад іншых, што вядома не ўсім; сакрэт.

Захаваць тайну.

Ваенная т.

2. Тое, што яшчэ не пазнана; нявыяўленая ўнутраная сутнасць з’явы, прадмета.

Тайны прыроды.

3. Тое, чым чалавек яшчэ не авалодаў.

Т. галактыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́тманшчына, ‑ы, ж.

1. Перыяд, калі на Украіне былі гетманы (16–18 стст.).

2. Контррэвалюцыйная ваенная дыктатура на Украіне ў 1918 г., якая была ўстаноўлена генералам Скарападскім, стаўленікам германскіх імперыялістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акру́га ж.

1. о́круг м.;

вае́нная а. — вое́нный о́круг;

вы́барчая а. — избира́тельный о́круг;

2. уст. (окрестность) окру́га, около́ток м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акадэ́мія ж. акаде́мия;

а. наву́к — акаде́мия нау́к;

а. маста́цтваў — акаде́мия худо́жеств;

вае́нная а. — вое́нная акаде́мия;

сельскагаспада́рчая а. — сельскохозя́йственная акаде́мия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)