Verbum

аксі́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Тое, што і акісляльнік.

|| прым. аксі́дны, -ая, -ае.

аксідзіро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (спец.).

1. гл. аксідзіраваць.

2. Аксідзіраваны слой на паверхні чаго-н.

амартыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для амартызацыі (у 2 знач.).

|| прым. амартыза́тарны, -ая, -ае.

астыгматы́зм, -у, м. (спец.).

Анамалія праламляльнага асяроддзя вока, якая прыводзіць да расплывістасці адлюстравання.

|| прым. астыгматы́чны, -ая, -ае.

аўтаге́нны, -ая, -ае (спец.).

У выразе: аўтагенная зварка, аўтагеннае рэзанне — тое, што і газавая зварка, газавае рэзанне.

аэра́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Вентыляцыя, паветраабмен.

А. гарачых цэхаў.

2. Насычэнне вады, глебы паветрам.

А. глебы.

абарача́льны, -ая, -ае (спец.).

Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан.

Абарачальныя рэакцыі.

|| наз. абарача́льнасць, -і, ж.

абмежава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне, якое абмяжоўвае дзеянне чаго-н.

А. хуткасці.

А. глыбіні.

абсцы́са, -ы, ж. (спец.).

Адна з каардынат, якая вызначае месца пункта ў прасторы.

|| прым. абсцы́сны, -ая, -ае.

ры́флены, -ая, -ае (спец.).

Пра паверхню: нягладкі, з правільнымі радамі паглыбленняў і выступаў.

Рыфленае жалеза.

Рыфленыя падэшвы.