Verbum

капіталаўклада́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (спец.).

Затраты на стварэнне новых, рэканструкцыю і пашырэнне дзеючых асноўных фондаў.

капітэ́ль, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).

Верхняя частка калоны, слупа або пілястры.

|| прым. капітэ́льны, -ая, -ае.

караці́н, -у, м. (спец.).

Аранжаважоўты пігмент, які спрыяе ўтварэнню ў арганізме вітаміну А.

У моркве многа караціну.

каталіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, якое паскарае ход хімічнай рэакцыі.

|| прым. каталіза́тарны, -ая, -ае.

като́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адмоўны электрод; проціл. анод.

|| прым. като́дны, -ая, -ае.

кінжа́льны, -ая, -ае.

1. гл. кінжал.

2. Які дзейнічае, робіцца на вельмі блізкай адлегласці (спец.).

К. агонь.

ключ⁴, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Верхні камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.

ко́ма², -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Невялікі (меншы за 1/8 тону) інтэрвал паміж двума гукамі.

лічы́нка², -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Частка затвора вінтоўкі, якая замыкае канал ствала.

партыту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж. (спец.).

Сукупнасць усіх партый шматгалосага музычнага твора.

|| прым. партыту́рны, -ая, -ае.