Verbum

скло́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (неадабр.).

Чалавек, які займаецца склокамі.

|| ж. скло́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. скло́чніцкі, -ая, -ае.

смяця́р, смецяра́, мн. смецяры́, смецяро́ў, м.

Чалавек, які збірае і вывозіць смецце.

|| ж. смяця́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

спанта́нны, -ая, -ае (кніжн.).

Які ўзнікае пад уздзеяннем унутраных прычын, без непасрэднага ўздзеяння звонку; адвольны.

Спантаннае рашэнне.

|| наз. спанта́ннасць, -і, ж.

спарахне́лы, -ая, -ае.

1. Які згніў, ператварыўся ў труху.

Спарахнелыя дошкі.

2. перан. Пра чалавека: састарэлы, драхлы.

|| наз. спарахне́ласць, -і, ж.

стале... (а таксама сталя...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да сталі, стальнога, напр.: сталебетон, сталепракатны, сталеразлівачны.

стара́нны, -ая, -ае.

Які адносіцца да справы са стараннем; дбайны, руплівы.

Старанная гаспадыня.

Старанна (прысл.) прыбраць пакой.

|| наз. стара́ннасць, -і, ж.

старча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Палка, тонкі кол, уваткнутыя ў зямлю.

Узбіцца на с.

2. Прадмет, які стаіць старчма.

стэры́льны, -ая, -ае.

1. Ачышчаны ад мікраарганізмаў, абеззаражаны.

Стэрыльная павязка.

2. Які стаў бясплодным у выніку стэрылізацыі.

|| наз. стэры́льнасць, -і, ж.

суайчы́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які мае з кім-н. агульную айчыну.

|| ж. суайчы́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

сурдапедаго́гіка, -і, ДМ -гіцы, ж.

Раздзел дэфекталогіі, які займаецца навучаннем і развіццём дзяцей з дэфектамі слыху.

|| прым. сурдапедагагі́чны, -ая, -ае.