Verbum

акіслі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., акісліцца; зак. (спец.).

Падпасці пад акісленне.

|| незак. акісля́цца, -я́ецца.

аркестрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Зрабіць (рабіць) аркестроўку чаго-н.

асісці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., каму (спец.).

Выконваць абавязкі асістэнта (у 1 знач.).

А. прафесару.

бормашы́на, -ы, мн. -ы, -шы́н, ж. (спец.).

Апарат для свідравання ў стаматалогіі, ювелірнай справе і пад.

авітаміно́з, -у, м. (спец.).

Захворванне, якое развіваецца пры недахопе вітамінаў у ежы.

|| прым. авітаміно́зны, -ая, -ае.

адо́рвень, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледніком.

А. дэвонскай пароды.

саставі́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Спецыяліст па састаўленні, фарміраванні паяздоў.

|| прым. саставі́цельскі, -ая, -ае.

святласі́ла, -ы, ж. (спец.).

Адносіны асветленасці адлюстравання, якое ствараецца аптычнай сістэмай, да яркасці прадмета, што адлюстроўваецца.

слано́васць, -і, ж. (спец.).

Захворванне, якое праяўляецца ў моцным павелічэнні аб’ёму асобных частак цела (звычайна ног).

стратасфе́ра, -ы, ж. (спец.).

Верхні слой зямной атмасферы, які знаходзіцца над трапасферай.

|| прым. стратасфе́рны, -ая, -ае.