жа́ласны, -ая, -ае.

1. Які выражае смутак, тугу.

Ж. позірк.

2. Поўны суму, жалобы; журботны.

Жаласныя гукі.

|| наз. жа́ласнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жанда́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які служыць у жандармерыі.

2. Паліцэйскі ў дарэвалюцыйнай Расіі.

|| прым. жанда́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жартаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які любіць жартаваць (у 1 і 3 знач.).

|| ж. жартаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыватво́рны, -ая, -ае (высок).

Які дае жыццё, ажыўляе, умацоўвае сілы, энергію; дабратворны.

Жыватворная сіла вясны.

Ж. клімат.

|| наз. жыватво́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зага́на, -ы, мн. -ы, -га́н, ж.

1. Недахоп, які выклікае асуджэнне, ганебная ўласцівасць.

Тавар з заганай.

2. Фізічны недахоп.

З. вымаўлення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пратаргава́цца, -гу́юся, -гу́ешся, -гу́ецца; -гу́йся; зак. (разм.).

1. Панесці страты або разарыцца пры няўдалым гандлі.

2. Правесці які-н. час таргуючыся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыні́жаны, -ая, -ае.

1. Уніжаны, зняважаны або які выказвае пакорлівасць.

П. тон.

П. выгляд.

2. Бяспраўны, зняважлівы.

|| наз. прыні́жанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́свіст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Свіст, які суправаджае спевы.

Салаўіны п.

2. Свісцячы прыгук.

Гаварыць з прысвістам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхастэ́нік, -а, мн. -і, м. (спец.).

Чалавек, які хварэе на псіхастэнію.

|| ж. псіхастэні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяцёрачнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Вучань, які звычайна атрымлівае пяцёркі; выдатнік.

|| ж. пяцёрачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Дачка — п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)