паква́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
Разм. Тое, што і паквапіцца. Ніводзін злодзей не паквапіў бы на Тодарава каня. Крапіва. [Рыгор:] — Кашы падсыпаць трэба, На кашу рыба паквапіць... Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маро́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад марозіць.
2. у знач. прым. Замарожаны. Марожаная рыба.
3. у знач. прым. Папсаваны марозам, мёрзлы. Марожаная бульба. Марожаны корм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарча́к 1, ‑а, м.
Рыба сямейства карпавых, якая водзіцца ў Дняпры, Прыпяці, Сажы, Заходняй Дзвіне, Нёмане.
гарча́к 2, ‑а, м.
Травяністая расліна сямейства складанакветных, засухаўстойлівае ядавітае пустазелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дна (у 1 знач.). Проба доннага грунту. // Які жыве або які знаходзіцца на дне. Донны лёд. Донная рыба. Донныя травы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сом, ‑а, м.
Вялікая прэснаводная драпежная рыба сямейства сомавых з вусамі і целам без лускі. Тут былі доўгія, як змеі, вугры, страшныя вусатыя самы, паласатыя скумбрыі. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паду́ст ’рыба сямейства карпавых’ (ТСБМ), дыял. таксама паду́ста. Рус. поду́ст, поду́с ’рыба з сямейства чабаноў’, укр. піду́ст, піду́ства ’рыба Chondrostoma nasis’, польск. podust, podusta, чэш. podousev, славац. podustva. Адсутнічае ў паўдн.-слав. м. Паводле Махэка (467), назва рыбы — гэта субстантываваны прыметнік *podusta (ryba) < usta, таму што верхняя сківіца больш тоўстая і доўгая, чым ніжняя. Гэта ж семантычная матывацыя ўжо ў Даля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сардэ́лька 1 ’тоўстая кароткая сасіска’ (ТСБМ), сардэ́ля ’тоўстая каўбаса’ (Сл. рэг. лекс.). З рус. сарде́лька ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 80), якое ад сардэ́ль ’рыба Engraulis encrasicholus L.’ (гл. Трубачоў, Дополн., 3, 562). Апошняе з італ. sardella < лац. sardīna ’рыба, якая ловіцца каля сардынскага ўзбярэжжа’ (Праабражэнскі, 2, 253; Фасмер, 3, 562).
Сардэ́лька 2 ’рыба сардына’ (ТСБМ). Ад рус. сардэ́ль ’тс’. Далей гл. папярэдняе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вудо́тка ’маленькая рыба, дробязь, аўдотка’ (Бяльк.). Гл. аўдотка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вусцерка ’рыба, Blicca bjoerkna’ (КТС). Гл. гусцера ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кле́йка ’рыба верхаводка’ (Янк. I, Крыв.). Гл. клея.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)