стоўп, стаўпа́, мн. стаўпы́, стаўпо́ў, м.

1. Вежа або калона (спец.).

Александрыйскі с.

2. перан. Выдатны дзеяч, важная службовая асоба.

Стаўпы грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сумяшча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая працуе па сумяшчальніцтве.

|| ж. сумяшча́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сумяшча́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сябро́ўка, -і, ДМо́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. Асоба жаночага полу, якая сябруе з кім-н.

2. Пра каханую жанчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул вярхоўнага правіцеля ў мусульман, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. халі́фскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эміса́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Асоба, якую неафіцыйна пасылаюць з сакрэтным палітычным даручэннем у іншую краіну.

|| прым. эміса́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набіва́льшчык, ‑а, м.

Асоба, занятая набіваннем чаго‑н. Набівальшчык папярос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наркатыза́тар, ‑а, м.

Спец. Асоба, якая дае наркоз, праводзіць наркатызацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́цель, ‑я, м.

Асоба, якая правіць, кіруе дзяржавай, краінай, вобласцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капельма́йстар, ‑тра, м.

Асоба, якая кіруе хорам або аркестрам; дырыжор.

[Ням. Kapellmeister.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкагадо́вец, ‑доўца, м.

Спецыяліст па птушкагадоўлі; асоба, якая займаецца птушкагадоўляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)