Verbum

карабе́йнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Дробны гандляр, які разносіў па вёсках тавары (мануфактуру, галантарэю, дробныя рэчы і інш.).

карана́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Урачыстая цырымонія ўскладання кароны на манарха, які ўступае на прастол.

|| прым. каранацы́йны, -ая, -ае.

кардыяло́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі сардэчна-сасудзістай сістэмы і іх лячэннем.

|| прым. кардыялагі́чны, -ая, -ае.

К. цэнтр.

ключ², -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Знак у пачатку нотнага радка, які вызначае вышыню нот.

Басовы к.

Скрыпічны к.

колера...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да колеру, напр.: колераадчуванне, колеракарэктар, колерамузыка, колераспалучэнне, колераўзнаўленне, колерафатаграфія.

ко́льчаты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з кольцаў.

К. ланцуг.

2. Як састаўная частка батанічных і заалагічных назваў.

Кольчатыя чэрві.

крывяні́сты, -ая, -ае.

3 кроўю, які змяшчае ў сабе пэўную колькасць крыві; з кроўю.

Крывяністае мяса.

|| наз. крывяні́стасць, -і, ж.

курартало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае лекавыя ўласцівасці мясцовасці і іх выкарыстанне ў лячэбных мэтах.

|| прым. курарталагі́чны, -ая, -ае.

ку́чны, -ая, -ае.

Які харакгарызуецца густым размяшчэннем на невялікай тэрыторыі.

Кучныя ўсходы морквы.

К. палёт шроту.

|| наз. ку́чнасць, -і, ж.

лейб-...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: які знаходзіцца пры манарху, служыць пры двары, напр.: лейб-медык, лейб-гвардыя.