Verbum

геахі́мія, ‑і, ж.

Навука аб хімічным саставе Зямлі і законах распаўсюджання, размеркавання, спалучэння хімічных элементаў у зямной кары.

землетрасе́нне, ‑я, н.

Моцнае хістанне паасобных участкаў паверхні зямлі, якое выклікаецца вулканічнымі або іншымі працэсамі. Землетрасенне разбурыла горад.

палаві́ншчына, ‑ы, ж.

Гіст. Від зямельнай арэнды, пры якой палавіна сабранага ўраджаю аддаецца ўласніку зямлі за карыстанне ёю.

планетахо́д, ‑а, М ‑ходзе, м.

Машына, на якой можна перамяшчацца з месца на месца на планетах (акрамя зямлі).

прыбало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Трохі забалочаны, балоцісты. Бумажкоў ляжаў на мокрай прыбалочанай зямлі і кідаў бутэльку за бутэлькай. Чорны.

сляпы́ш, слепыша, м.

Невялікі грызун, які жыве пад зямлёй, з недаразвітымі вачамі і зубамі, прыстасаванымі да рыцця зямлі.

спо́дам, прысл.

Понізу, каля самай паверхні (зямлі, вады). Сподам сцелецца ягаднік — яркія пацеркі суніц і сіваватыя .. чарніцы. Брыль.

статы́стык, ‑а, м.

Спецыяліст па статыстыцы, які займаецца статыстыкай. — Колькі людзей на зямлі? — Я запытаў у статыстыка. Макаль.

шасціканто́вы, ‑ая, ‑ае.

З шасцю кантамі. Несцер .. заўважыў на голай, яшчэ не адталай зямлі чорны шасцікантовы футлярчык. Кулакоўскі.

што́парыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Спускацца, падаць штопарам (у 2 знач.). Самалёт з енкам штопарыць да зямлі... Місько.