Verbum

акампанія́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які акампаніруе.

|| ж. акампанія́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

амо́рфны, -ая, -ае.

1. Які не мае крышталічнай будовы (спец.).

2. перан. Бясформенны, расплывісты (кніжн.).

|| наз. амо́рфнасць, -і, ж.

анкало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае пухліны, займаецца іх распазнаваннем і лячэннем.

|| прым. анкалагі́чны, -ая, -ае.

А. дыспансер.

артадакса́льны, -ая, -ае (кніжн.).

Які няўхільна прытрымліваецца асноў якога-н. вучэння, светапогляду, паслядоўны.

Артадаксальныя погляды.

|| наз. артадакса́льнасць, -і, ж.

артапе́дыя, -і, ж.

Раздзел хірургіі, які займаецца прафілактыкай і лячэннем дэфармацый пазваночніка, канечнасцей.

|| прым. артапеды́чны, -ая, -ае.

А. абутак.

аслупяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Які аслупянеў ад здзіўлення, нечаканасці і пад.

Чалавек стаяў як а.

|| наз. аслупяне́ласць, -і, ж.

баро́ка, нескл., н.

Мастацкі стыль 16—18 стст., які вызначаўся дэкаратыўнай пышнасцю дэталей.

Беларускае б.

|| прым. баро́чны, -ая, -ае.

башлы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Востраканечны капюшон з доўгімі канцамі, які надзяваецца на шапку.

|| прым. башлыко́вы, -ая, -ае.

безыме́нны, -ая, -ае.

Які не мае імя, назвы або яны невядомыя.

Б. персанаж.

Безыменная даліна.

|| прым. безыме́ннасць, -і, ж.

бемо́ль, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтон.

|| прым. бемо́льны, -ая, -ае.