Verbum

бе́гма, прысл.

Абл. Бягом. І адкуль толькі спрыт узяўся ў дзеда, кінуўся ён бегма да капітанскага мосціка. Лынькоў.

•••

Бегма бегчы гл. бегчы.

блашчы́ца, ‑ы, ж.

Абл. Клоп. У пакоі пахла састаялаю духатою, сухою раструшчанаю вапнаю і блашчыцамі. Скрыган. Сядзіць, як блашчыца ў шчыліне. Прымаўка.

ка́ўка, ‑і, ДМ каўцы; Р мн. кавак; ж.

Абл. Галка (у 1 знач.). Кругом бурліць вада... Крычаць у небе каўкі. Вялюгін.

лабя́к, ‑а, м.

Абл. Адкрытае ўзвышанае месца. Вёска гэтая была якраз перад намі, на лабяку, яна добра нам далася ў знакі. Шарахоўскі.

калыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Абл. Хістацца, ківацца; пакалыхвацца. Віця памацаў пальцамі сучок, які калываўся ў сухой дошцы, націснуў на яго. Нядзведскі.

вы́спятак, ‑тка, м.

Абл. Штуршок нагой. Ад другога выспятка ён ускочыў на ногі і гатоў быў рабіць усё, што яму загадаюць. Зарэцкі.

глуша́к, ‑а, м.

Абл. Глухі чалавек, глушэц (у 2 знач.). — Ат, глушак! — шапнуў Данік на Лявона, і вось яны стаяць моўчкі. Брыль.

грубіня́, ‑і, ж.

Абл. Таўшчыня, паўната. Не зважаючы на ўсю грубіню сва[ёй] камплекцыі, гарадавы лёгка павярнуўся і кінуўся пасабляць ланцугу гарадавых. Мурашка.

гу́біца, ‑ы, ж.

Абл. Губка ​⁴. [Грыгарэц] быў тоўсты .. і меў выгляд навоя, на які толькі што навілі кросны ў дванаццаць губіц. Колас.

дра́бы, ‑аў; адз. няма.

Абл. Рэбры. — Што, і летам у вас каровы не паправіліся? З зімы, я бачыў, адны драбы выйшлі. Броўка.