Verbum

ава́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Пашкоджанне, выхад са строю якога-н. механізма, машыны ў час руху, работы.

Пацярпець аварыю (таксама перан.: пра няўдачу, правал якой-н. справы).

|| прым. авары́йны, -ая, -ае.

Аварыйная служба (па ліквідацыі аварый).

апілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

Апрацаваць пілою, напільнікам.

А. бервяно.

|| незак. апіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апіло́ўванне, -я, н. і апіло́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. апіло́вачны, -ая, -ае.

А. станок.

Апіловачныя работы.

рэгла́мент, -у, М -нце, м.

1. Правілы, якія рэгулююць парадак якой-н. дзейнасці.

Трымацца рэгламенту.

Р. пасяджэння.

Р. работы камісіі.

2. Час, адведзены на сходзе для прамовы, выступлення.

Р. для прамоўцы — пятнаццаць мінут.

|| прым. рэгла́ментны, -ая, -ае.

спо́саб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзеянне або сістэма дзеянняў, якія прымяняюцца для ажыццяўлення чаго-н., выканання якой-н. работы.

С. вытворчасці.

С. загартоўкі сталі.

2. Характар, парадак чаго-н.

С. кіравання.

Прычыны такога спосабу жыцця.

турча́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -чы́ць; незак. (разм.).

1. Утвараць характэрныя для жаб гукі.

У балоце турчаць жабы.

2. Тарахцець (пра гукі машын у час работы).

Трактары турчаць усю ноч.

|| наз. турча́нне, -я, н.