анекдаты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які любіць анекдоты і добра іх расказвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрэ́ць, ‑эе; зак.

Сапрэць поўнасцю, цалкам; перагніць. Угнаенне добра перапрэла. Перапрэла леташняе лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́лкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які добра і хутка ўвальваецца. Валкая шэрсць. Валкае сукно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глянцава́цца, ‑цуецца; незак.

1. Паддавацца глянцаванню. Шкуры добра глянцуюцца.

2. Зал. да глянцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветраўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які добра вытрымлівае парывы ветру. Дуб — самая ветраўстойлівая парода дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазаспако́ены, ‑ая, ‑ае.

Які не клапоціцца аб справе, лічачы, што яна ідзе добра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінеку́ра, ‑ы, ж.

Кніжн. Пасада, якая добра аплачваецца і не патрабуе асаблівых турбот.

[Ад лац. sine cura — без клопату.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Добра прагрэць на агні; спражыць. Упражыць гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утушы́цца, утушыцца; зак.

Дайсці да гатоўнасці ад тушэння, стаць утушаным. Мяса добра ўтушылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тэ́нта ‘туга’ (шальч., Сл. ПЗБ), тэ́нго, тэ́ньго ‘старанна?’: будзе ахвотна й тэнго робіць, што схочэ (Сержп. Прымхі), тэ́нґа ‘вельмі добра’: тэ́нґа павячэраў (мядз., Каўрус). З польск. tęgo ‘туга’, а таксама дыял. tęngo ‘многа, добра’, tęgo ‘ўпарта; вельмі; хутка, шпарка’ (Варш. сл.). Сюды ж тэ́нгі ‘рослы, поўны’ (воран., Сл. ПЗБ) з польск. tęgi ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)