Verbum

шарлата́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невук, які выдае сябе за знаўцу; падманшчык, махляр.

|| прым. шарлата́нскі, -ая, -ае.

шаро́ш², -рашу́, м. (спец.).

Лес, які сплаўляецца па рацэ бярвеннем, не звязаным у плыт.

|| прым. шарашо́вы, -ая, -ае.

шатро́вы, -ая, -ае.

1. гл. шацёр.

2. Які мае форму шатра (у 2 знач.).

Ш. купал.

Шатровая званіца.

штрэйкбрэ́хер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ў час забастоўкі здраджвае інтарэсам забастоўшчыкаў.

|| прым. штрэйкбрэ́херскі, -ая, -ае.

шчака́сты, -ая, -ае (разм.).

Які мае тоўстыя, пульхныя шчокі (у 1 знач.).

Ш. хлопец.

|| наз. шчака́стасць, -і, ж.

шыша́к², -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Старажытны металічны шлем, які заканчваўся вастрыём з шышкай (у 2 знач.) наверсе.

эбе́навы, -ая, -ае.

Які мае адносіны да эбена; зроблены з эбену.

Эбенавая статуэтка.

Эбенавая дошка.

Сямейства эбенавых (наз.).

экзальтава́ны, -ая, -ае (кніжн.).

Які знаходзіцца ў стане павышанай узрушанасці, прасякнуты экзальтацыяй.

Э. чалавек.

|| наз. экзальтава́насць, -і, ж.

экстрасэнсо́рны, -ая, -ае (спец.).

У парапсіхалогіі: які мае адносіны да форм звышадчувальнага, звышпачуццёвага ўспрыняцця.

|| наз. экстрасэнсо́рнасць, -і, ж.

экстрэма́льны, -ая, -ае.

Крайні па сваім праяўленні (сіле, велічыні), які вылучаецца такім праяўленнем; небяспечны.

Экстрэмальныя ўмовы.

Э. спорт.