Verbum

тонма́йстар, -тра, мн. -тры, -траў, м.

Работнік радыё, кіно, тэатра, які ведае гукавым афармленнем спектакляў, радыёперадач і пад.

трохты́сячны, -ая, -ае.

1.

Ліч. парадк. да тры тысячы.

2. Які складаецца з трох тысяч адзінак.

Т. атрад.

трухля́вы, -ая, -ае.

Які ператварыўся ў парахню ад гнілі і часу, струхлеў.

Т. пень.

|| наз. трухля́васць, -і, ж.

тэндэнцы́йны, -ая, -ае.

1. Які праводзіць пэўную тэндэнцыю (у 1 знач.).

2. Прадузяты, неаб’ектыўны.

|| наз. тэндэнцы́йнасць, -і, ж.

убо́рачны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ўборкі ўраджаю, да часу ўборкі сельскагаспадарчых культур.

Уборачная тэхніка.

Уборачная кампанія.

увагну́ты, -ая, -ае.

Які мае дугападобную паверхню з угінам унутр; проціл. выпуклы.

Увагнутае люстра.

|| наз. увагну́тасць, -і, ж.

угне́ваны, -ая, -ае.

Якога ўвялі ў гнеў, які выяўляе гнеў.

У. сусед.

У. голас.

|| наз. угне́ванасць, -і, ж.

узае́мны, -ая, -ае.

Які праяўляецца ў адносінах адзін да аднаго.

Узаемнае давер’е.

У. ўплыў.

|| наз. узае́мнасць, -і, ж.

узмужне́лы, -ая, -ае.

Які дасягнуў поўнага фізічнага развіцця, стаў дарослым.

У. хлопец.

Узмужнелая постаць.

|| наз. узмужне́ласць, -і, ж.

усынаві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (афіц.).

Чалавек, які ўсынавіў каго-н.

|| ж. усынаві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.