Verbum

ветраўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які добра вытрымлівае парывы ветру. Дуб — самая ветраўстойлівая парода дрэў.

амінакісло́ты, ‑аў.

Арганічныя кіслоты — бясколерныя крышталічныя рэчывы, большасць якіх добра раствараецца ў вадзе.

анекдаты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, які любіць анекдоты і добра іх расказвае.

глянцава́цца, ‑цуецца; незак.

1. Паддавацца глянцаванню. Шкуры добра глянцуюцца.

2. Зал. да глянцаваць.

наніза́цца, ‑ніжацца; зак.

Накалоцца, насадзіцца на нітку, дрот і пад. Каралі добра нанізаліся.

напаўпісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўмее добра пісаць і чытаць; малапісьменны. Напаўпісьменны чалавек.

недапячы́ся, ‑пячэцца; пр. недапёкся, ‑пяклася, ‑пяклося; зак.

Не зусім добра прапячыся. Пірагі недапякліся.

павыво́стрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Добра навастрыць усё, многае. Павывострываць нажы.

павыпа́рвацца, ‑аецца; зак.

Выпарыцца — пра ўсё, многае. Уся вада павыпарвалася. Бочкі добра павыпарваліся.

падве́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падвесіць.

•••

Язык добра падвешаны гл. язык.