Verbum

кабіне́тчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм., іран.).

Кіраўнік, які адарваўся ад жывой справы, ад вырашэння практычных спраў.

кава́льскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да працы каваля, звязаны з апрацоўкай металу каваннем.

К. цэх.

К. молат.

кані́кулы, -аў.

Перапынак у занятках, які даецца навучэнцам для адпачынку.

Летнія к.

|| прым. канікуля́рны, -ая, -ае.

К. час.

кароткахваляві́к, -левіка́, мн. -левікі́, -левіко́ў, м.

Радыёаматар, які працуе на кароткіх хвалях (радыёхвалі ад 10 да 200 метраў).

кастапра́ў, -ра́ва, мн. -ра́вы, -ра́ваў, м. (уст.).

Лекар, які ставіць на месца вывіхнутыя косці або правільна складае пераламаныя.

качавы́, -ая, -ое.

Які не мае аселасці, звязаны з частай пераменай месца жыхарства; вандроўны; проціл. аселы.

Качавыя плямёны.

кро́хкі, -ая, -ае.

Які лёгка крышыцца, развальваецца на часткі; ломкі.

Крохкае пячэнне.

Крохкае дрэва.

|| наз. кро́хкасць, -і, ж.

крыніцазна́ўства, -а, н.

Раздзел гістарычнай навукі, які займаецца метадамі вывучэння і выкарыстання гістарычных крыніц.

|| прым. крыніцазна́ўчы, -ая, -ае.

лазера...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да лазера (у 2 знач.), напр., лазератэрапія.

ларынгало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем захворванняў гартані, іх лячэннем і прафілактыкай.

|| прым. ларынгалагі́чны, -ая, -ае.