Verbum

гасці́нец¹, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Падарунак (звычайна які-н. ласунак).

Прынесці дзецям г.

|| прым. гасці́нцавы, -ая, -ае.

гі́бельны, -ая, -ае.

Які вядзе да гібелі, пагражае гібеллю (у 1 знач.).

Г. крок.

|| наз. гі́бельнасць, -і, ж.

гразе-каме́нны гразекаме́нны, -ая, -ае (спец.).

Які складаецца з рэдкай гразі, змяшанай з камянямі. Гразе-каменныя Гразекаменныя патокі.

грум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слуга, які конна суправаджае конніка або едзе на козлах, на задку экіпажа.

грэ́блівы, -ая, -ае.

Які гадліва адносіцца да неахайнасці і ўсюды яе падазрае.

Г. чалавек.

|| наз. грэ́блівасць, -і, ж.

гу́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Рабочы, які працаваў на гуце, вырабляў шкло.

|| прым. гу́тніцкі, -ая, -ае.

дадатко́вы, -ая, -ае.

Які з’яўляецца дапаўненнем да чаго-н. асноўнага, галоўнага.

Д. цягнік.

Дадатковыя заняткі.

Д. набор слухачоў.

дварэ́цкі, -ага, мн. -ія, -іх, м. (гіст.).

Старшы лакей у панскім доме, які кіраваў хатняй гаспадаркай і прыслугай.

двухсэ́нсавы, -ая, -ае.

3 дваякім сэнсам; які можна дваяка разумець.

Д. выраз.

Двухсэнсавае становішча.

|| наз. двухсэ́нсавасць, -і, ж.

другачарго́вы, -ая, -ае.

Які адносіцца да другой чаргі, менш важны.

Другачарговыя грузы.

Другачарговая справа.

|| наз. другачарго́васць, -і, ж.