*Ляпля́ва, лепля́во ’марудна, павольна’, лепляву ’марудны (пра работу)’ (ТС). Балтызм. Параўн. літ. at‑lė̃plinti ’няўклюдна адыходзіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мелі́ніс ’млён (у жорнах)’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. milinỹs ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мума́шка ’порхаўка, Lycoperdon perlatum’ (касцюк., Жыв. сл.). Відаць, генетычна ўзыходзіць да літ. maũmas, maumà, mùmas ’страшыдла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяцю́к ’спакладаны парсючок’ (брасл., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. meičiukas ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 3, 111).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нява́ла экспр. ’гультай’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. nevalaнеахайны, апушчаны чалавек’ (Грынавяцкене, LKK, 22, 193).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плаксі́нкі ’вейкі’ (швянч., Сл. ПЗБ). Грынавяцкене (там жа, 3, 529) генетычна суадносіць з літ. blakstienos ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пульсава́ць ’абіваць збожжавыя’ (гродз., Сл. ПЗБ). Крыніцай запазычання лічыцца літ. paisýti ’тс’ (там жа), гл. пойсаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пі́плі ’адросткі пер’яў пасля лінькі птушак’ (ігн., Сл. ПЗБ). Балтызм, параўн. літ. pyplys ’тс’ (Грынавяцкене, тамсама).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пірціка, ст.-бел. парашка ’кладоўка’ з літ. pirtikiu̯ ’маленькая лазня’ (Яблонскіс, 168; Булыка, Лекс. запазыч., 209).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скаршэ́ніцца, скаршне́ць ‘састарыцца, здрахлець’ (ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка выводзяць з літ. káršti ‘дажываць свой век’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)