Verbum

канту́зіць, -ту́жу, -ту́зіш, -ту́зіць; -ту́жаны; зак., каго-што.

Нанесці кантузію каму-, чаму-н.

К. галаву.

Байца кантузіла (безас.).

а́мба, нескл., ж.; у знач. вык., каму (разм.).

Ужыв. ў знач. «ўсё», «канец», «кончана», «смерць», «каюк».

Бюракратыі а.!

апраці́вець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць брыдкім, агідным, невыносным, моцна надакучыць каму-н.

Апрацівелі штодзённыя папрокі і натацыі.

сімпатызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; незак., каму-чаму.

Адчуваць сімпатыю, добра адносіцца да каго-, чаго-н.

С. выкладчыку.

зва́жыць², -жу, -жыш, -жыць; зак., каму (разм.).

Зрабіць уступку, уважыць.

Умей з. малодшаму.

|| незак. зважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

Даць ганьбу каму-, чаму-н.

Суседка зганіла маю пакупку.

зычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Той, хто жадае каму-н. дабра.

|| ж. зычлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

процібо́рстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак., каму-чаму.

Змагацца супраць каго-, чаго-н., процідзейнічаць.

П. ворагу.

П. злу.

хабарадава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае хабар каму-н.

|| ж. хабарадава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

хці́вец, хці́ўца, мн. хці́ўцы, хці́ўцаў, м.

Той, каму ўласціва хцівасць, хцівы чалавек.

|| ж. хці́віца, -ы, мн. -ы, -ві́ц.