Verbum

азары́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; азо́раны; зак.

1. каго-што. Ярка асвяціць.

Маланка азарыла твар.

2. перан., каго (што). Нечакана праясніць што-н. каму-н., прыйсці ў галаву каму-н.

Раптам здагадка азарыла яго.

|| незак. азара́ць, -а́е.

|| наз. азарэ́нне, -я, н.

непако́рны, -ая, -ае.

Які не хоча пакарацца, быць падуладным каму-н.; непаслухмяны.

Непакорная натура.

|| наз. непако́рнасць, -і, ж.

нясла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; незак., каго-што.

Сваімі паводзінамі, учынкамі ганьбіць, прыносіць няславу каму-н.

Н. сваё імя.

патура́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто патурае каму-, чаму-н.

|| ж. патура́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

пералічэ́нне, -я, н.

1. гл. пералічыць.

2. Пералічаная, пераведзеная каму-н. сума (спец.).

Паступіла п. на бягучы рахунак.

давяра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. даверыць.

2. каму. Выказваць пачуццё даверу.

Ён мне давярае ва ўсім.

дако́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Папрок, выказаны каму-н. за што-н.

Выказаць д. за дрэнную работу.

драма́цца, дрэ́млецца; безас., незак., каму і без дап.

Аб стане дрымоты.

Нешта дрэмлецца, ці не на дождж гэта.

выдыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., перад кім-чым (разм.).

Дагаджаць каму-н., выказваць сваю адданасць.

В. перад начальствам.

мо́ташна, безас., у знач. вык., каму.

1. Млосна, нядобра (пра стан здароўя).

2. перан. Агідна, прыкра.

Слухаць м.