Verbum

дыэле́ктрык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, цела, якое дрэнна праводзіць электрычны ток; неправаднік.

|| прым. дыэлектры́чны, -ая, -ае.

зазямлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зе́мліцца; зак. (спец.).

Злучыцца з зямлёй (пра электрычны ланцуг).

|| незак. зазямля́цца, -я́ецца.

турбагенера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Электрычны генератар, які прыводзіцца ў рух паравой ці газавай турбінай.

|| прым. турбагенера́тарны, -ая, -ае.

дрыль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Інструмент для свідравання дзірак у метале, дрэве і пад.

Электрычны д.

|| прым. дры́льны, -ая, -ае.

акумуля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне для накаплення энергіі з мэтай далейшага яе выкарыстання.

Электрычны а.

|| прым. акумуля́тарны, -ая, -ае.

трансфарма́тар¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для пераўтварэння відаў, форм або ўласцівасцей энергіі.

Электрычны т.

|| прым. трансфарма́тарны, -ая, -ае.

Трансфарматарная падстанцыя.

камі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пакаёвая печ з шырокай адкрытай топкай.

2. Электрычны прыбор для абагрэву пакоя.

|| прым. камі́нны, -ая, -ае.