цу́карніца, ‑ы, ж.
Пасуда для цукру — прадмет чайнага сервіза. Шкляная цукарніца апусцела, а Халуста наліваў трэці кубак... Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шклата́ра, ‑ы, ж.
Бутэлькі, слоікі і іншы шкляны посуд, які выкарыстоўваецца для разлівання вадкіх прадуктаў у харчовай прамысловасць шкляная тара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аква́рыум, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Штучны вадаём або шкляная пасудзіна з вадой для ўтрымання рыб, водных жывёлін і раслін.
2. перан. Памяшканне з празрыстымі сценамі (разм.).
|| прым. аква́рыумны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Акварыумнае рыбаводства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наэлектрызава́цца сов., прям., перен. наэлектризова́ться;
шкляна́я па́лачка ~ва́лася — стекля́нная па́лочка наэлектризова́лась;
гледачы́ ~ва́ліся — зри́тели наэлектризова́лись
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кілі́шак, ‑шка, м.
Невялікая шкляная пасудзіна на ножцы; чарка. Хрустальны кілішак. // Колькасць напітку, што можа змясціцца ў такой пасудзіне. Выпіць кілішак гарэлкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рындэ́лак ’паўлітровая шкляная банка’ (Сцяшк. Сл.), ’рынка, пасудзіна з ручкай’ (Сл. Гродз.). З польск. rondel.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
піпе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Шкляная трубачка з гумавым наканечнікам, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.
[Ад фр. pipette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ду́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Прыгатаваны шляхам выдзімання. Дутая шкляная пасудзіна. // Напоўнены паветрам; надуты. Дутыя шыны.
2. перан. Разм. Наўмысна перабольшаны; несапраўдны, фальшывы. Дутыя лічбы. Дутая слава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фотапласці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
У фатаграфіі — невялікая шкляная пласцінка, накрытая з аднаго боку святлоадчувальным слоем, на якім адбіваецца вобраз каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ко́лба ’шарападобная або канічная шкляная пасудзіна’ (ТСБМ). Укр. колба, рус. колба ’тс’. Праз рускае пасрэдніцтва запазычана з ням. Kolben ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 195).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)