асядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. гл. сядлаць.

2. перан., каго-што. Сесці верхам на каго-, што-н. (разм.).

Хлапчук спрытна асядлаў бервяно.

3. перан., каго-што. Поўнасцю падпарадкаваць сабе (разм.).

Усіх у сям’і асядлала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галашта́нны, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Без штаноў, напаўраздзеты. Галаштанны хлапчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагарэ́заваць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак.

Разм. Насваволіць; напракудзіць. Хлапчук нагарэзаваў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мальчо́нка, мальчо́нок м., разг. хлапчаня́ и хлапчанё, -ня́ці ср., хлапчу́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увамча́цца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.

Імкліва ўехаць, убегчы. Хлапчук увамчаўся ў хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падшпа́рак іран. ’хлапчук 12–16 гадоў, падлетак’ (Сцяшк.). Да шпарыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вастраво́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які добра бачыць, зоркі.

2. З бойкімі, жывымі вачамі. Вастравокі хлапчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тураве́й ‘неразвіты чалавек’, ‘шчодры чалавек’, тураве́йчык ‘неразвіты хлапчук’ (Юрч. СНЛ). Няясна, магчыма, звязана з наступным словам са значэннем ‘падганяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

круглатва́ры, ‑ая, ‑ае.

З круглым тварам. Следам за бацькам ішоў Адам, здаровы хлапчук-недаростак, каржакаваты і круглатвары. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружовашчо́кі, ‑ая, ‑ае.

З ружовымі шчокамі. Паўлік выпрастаўся. Перад ім стаяў тоўсты ружовашчокі хлапчук у белай панаме. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)