Verbum

жано́цкі, -ая, -ае.

Уласцівы жанчыне; мяккі, пяшчотны, прывабны.

Жаноцкае хараство.

|| наз. жано́цкасць, -і, ж.

абласны́, -а́я, -о́е.

1. гл. вобласць.

2. Уласцівы якой-н. мясцовасці; дыялектны.

Абласное слова.

празаі́зм, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Празаічны, уласцівы прозе выраз у паэтычнай мове.

шальмо́ўскі, -ая, -ае.

1. гл. шэльма.

2. Уласцівы шэльму; махлярскі, хітры (разм.).

Ш. выгляд.

характэ́рны, -ая, -ае.

1. 3 рэзка выяўленымі, своеасаблівымі рысамі.

Х. твар.

2. Уласцівы каму-, чаму-н.

Характэрныя рысы героя рамана.

3. У мастацтве: уласцівы пэўнаму народу, эпосе, грамадскаму асяроддзю.

Характэрныя ролі.

Характэрныя танцы.

|| наз. характэ́рнасць, -і, ж.

гутарко́вы, -ая, -ае.

Якім карыстаюцца ў гутарцы, уласцівы вуснай народнай мове.

Г. стыль.

Гутарковая мова.

камандзі́рскі, -ая, -ае.

1. гл. камандзір.

2. перан. Уласцівы камандзіру, начальніцкі.

К. голас.

К. тон.

аднаасо́бніцкі, -ая, -ае.

1. гл. аднаасобнік.

2. Уласцівы аднаасобніку.

Аднаасобніцкая псіхалогія.

|| наз. аднаасо́бніцтва, -а, н.

ула́сніцкі, -ая, -ае.

Уласцівы ўладальніку прыватнай уласнасці, звязаны з імкненнем да нажывы, абагачэння.

Уласніцкія схільнасці.

чарнасо́ценны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да чарнасоценцаў, уласцівы чарнасоценцам (гіст.).

2. Рэакцыйна-шавіністычны.