зазноби́ть сов.
1. безл. пача́ць трэ́сці, пача́ць калаці́ць, затрэ́сці, закалаці́ць;
меня́ (его́) зазноби́ло мяне́ (яго́) пачало́ трэ́сці (калаці́ць);
2. (заморозить) обл. замаро́зіць, застудзі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трясти́ несов.
1. в разн. знач. трэ́сці; (яблоки и т. п. — ещё) калаці́ць; (вытряхивать — ещё) вытраса́ць;
трясти́ ного́й трэ́сці наго́й;
трясти́ кому́-л. ру́ку трэ́сці каму́-не́будзь руку́;
нас си́льно трясло́ в теле́ге нас мо́цна трэ́сла на во́зе;
трясти́ сли́вы трэ́сці (калаці́ць) слі́вы;
2. (бить в ознобе) трэ́сці, калаці́ць;
его́ трясёт лихора́дка яго́ трасе́ (кало́ціць) ліхама́нка;
его́ трясёт от стра́ха безл. яго́ трасе́ (кало́ціць) ад стра́ху;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
патрэ́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.
Разм. Злёгку, час ад часу трэсці. Конь бяжыць. Пырхае і патрэсвае грываю. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трасе́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. трэсці (у 1 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. трэсціся (у 1, 2 і 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Трасці́ ‘трэсці, калаціць’ (Некр. і Байк., Касп., Яруш., Сцяшк., Сл. ПЗБ), ‘абшукваць’ (Ласт.), трясці́ ‘трэсці’ (Бяльк.), трасты́ ‘моцна трэсці; шукаць’ (Клім.), ст.-бел. трасти, трести, трясти ‘трэсці’, ‘рабіць вобыск’ (ГСБМ). Гл. трэсці; сюды ж трасці́, вытраса́ць ‘пчол падглядаць — падбіраць мёд’ (брасл., паст., ЛА, 1), відаць, табуізаваны дзеяслоў з першасным значэннем ‘шукаць, вышукваць’. Пад уплывам асабовых і прыставачных формаў утворана траса́ць ‘трэсці’ (брасл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
затрэ́сці 1 і затрасці́ 1, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. затрос, ‑трэсла і ‑трасла, ‑трэсла і ‑трасло; зак., каго-што.
1. звычайна безас. Трасучы, стаміць, давесці да знямогі. Пасажыра затрэсла.
2. Трасучы, засыпаць, засмеціць чым‑н. Затрэсці двор саломай.
затрэ́сці 2 і затрасці́ 2, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; пр. затрос, ‑трэсла і ‑трасла, ‑трэсла і ‑трасло; зак.
Пачаць трэсці, трэсці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папатрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; ‑трасём, ‑трасяце; пр. папатрос, ‑трэсла і ‑трасла, ‑трэсла і ‑трасло; зак., каго-што і чаго.
Разм. Трэсці доўга, неаднаразова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патрэ́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што або чым.
Разм. Злёгку трэсці; патрэсваць. Лукаш толькі рукамі патрэпваў ды апечаныя пальцы ў рот хапаў. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камандзі́раў, ‑ава.
Які належыць камандзіру. Камандзіраў наган. □ [Камандзір] падбег да высокага чалавека, схапіў яго за рукі і пачаў трэсці. Чалавек таксама трос камандзіравы рукі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Матрашы́ць ’калаціць, трэсці хворага’ (чачэр., Мат. Гом.). Рус. дан. мотроси́ть ’трэсці, ліхаманіць’ ярасл. мотроши́ть ’лячыць замовай, чараваць’, гом. мотроши́ться ’мітусіцца’. У выніку кантамінацыі лексем матлашыць і трэсці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)