тазобе́дренный анат. тазасцегнавы́;

тазобе́дренный суста́в тазасцегнавы́ суста́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пя́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пясці. Пясцевыя косці. Пясцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́сцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кісці (у 1 знач.). Кісцевы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скака́льны, ‑ая, ‑ае.

У анатоміі — які дзейнічае пры скаканні, служыць для скакання. Скакальны сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Лакцявы сустаў. Лакцявая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ло́кцевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да локця (у 1 знач.). Локцевы сустаў. Локцевы згіб. Локцевая косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́льцавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пальца (у 1 знач.). Пальцавы сустаў.

2. Спец. Які мае механічныя пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тазасцегнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які размешчаны на месцы сутыкнення сцягна з тазавай косцю; які злучае сцягно з тазавай косцю. Тазасцегнавы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касціна́, ‑ы, ж.

Разм. Асобна ўзятая косць; костка. Спаліў Іван злога Кашчэя так, каб касціна да касціны, сустаў да сустава не сышліся. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віхля́сты

1. разг. вихля́вый, вихля́стый;

2. анат. болта́ющийся;

в. суста́ў — болта́ющийся суста́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)