ду́ла, -а, мн. -ы, дул і -аў, н.

Выхадная адтуліна канала ствала агнястрэльнай зброі, а таксама сам ствол.

Д. нагана.

|| прым. ду́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

танкаство́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае тонкі ствол (пра зброю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкаство́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае невысокі ствол (пра дрэвы, расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

1. Раздвоены ствол, сук і пад., а таксама месца, дзе пачынаецца раздваенне.

Р. дуба.

2. Месца разыходжання дарогі і пад.

На развіліне дарог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ствалава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на ствол (у 1 знач.), цвёрды. Ствалаватае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацерабі́ць сов.

1. (освободить от чего-л.) очи́стить;

а. ствол — очи́стить ствол (от сучьев);

2. (удалить) обруби́ть; обре́зать;

а. сукі́ — обруби́ть (обре́зать) су́чья

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бервяно́, -а́, мн. бярвёны і (з ліч. 2, 3, 4) бервяны́, бярвён, н.

Ачышчаны ад галін і сучча ствол дрэва або яго частка.

Тоўстыя бярвёны.

|| памянш. бярве́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акамяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пераўтварыўся ў камень, стаў цвёрды як камень.

А. ствол дрэва.

2. перан. Нерухомы, застылы; безжыццёвы, змярцвелы.

А. позірк.

А. твар.

|| наз. акамяне́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цаўё, -я́, мн. цэ́ўі і (з ліч. 2, 3, 4) цаўі́, цэ́ўяў, н.

1. Верхняя частка ружэйнага ложа, на якой умацоўваецца ствол.

2. Доўгая тонкая частка чаго-н., звычайна дзяржання.

Ц. рыдлёўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пішча́ль, ‑і, ж.

Старадаўняя пушка, а затым вялікае цяжкае ружжо, якое зараджалася цераз ствол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)