созида́ние стварэ́нне, -ння ср.; тварэ́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
міфатво́рчасць, ‑і, ж.
Стварэнне міфаў. Міфатворчасць старажытных народаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэстабіліза́цыя, ‑і, ж.
Парушэнне раўнавагі, стварэнне няўстойлівага становішча.
[Ад лац. de... — адмена і stabilis — устойлівы, пастаянны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
словатво́рчасць, ‑і, ж.
Стварэнне новых слоў. Працэс словатворчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метафарыза́цыя, ‑і, ж.
Стварэнне слоўнага вобраза пры дапамозе метафары.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тво́рчасць, -і, ж.
Дзейнасць чалавека, накіраваная на стварэнне якасна новых культурных, духоўных і матэрыяльных каштоўнасцей.
Т.
Купалы.
Народная т.
|| прым. тво́рчы, -ая, -ае.
Творчая праца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
создава́ние стварэ́нне, -ння ср.; неоконч. ство́рванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тварэ́нне ’стварэнне; твор’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), творэ́нне ’тс’: bożaje tworèńnie (Пятк. 2), творыенʼе ’тс’ (Вруб.). Аддзеяслоўны назоўнік ад тварыць 1; параўн. стварэнне, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цярплі́вы
1. терпели́вый;
ц. хво́ры — терпели́вый больно́й;
2. (покорный) безро́потный;
~вае стварэ́нне — безро́потное существо́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Твор ’прадукт творчай працы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Гарэц.), твуор ’стварэнне; істота’ (Арх. Федар.). Параўн. укр. твір ’прадукт творчай працы’, стараж.-рус. творъ ’выгляд’, польск. twór ’прадукт творчай працы’, ’стварэнне, жывая істота’, чэш., славац. tvor ’стварэнне; выраб’, славен. tvȏr ’утварэнне, нарыў’, серб.-харв. тво̑р ’пластыр з бялка на рану’, ст.-слав. творъ ’праца; чын’. Прасл. *tvorъ ’стварэнне, фармаванне, вытворчасць’, аддзеяслоўны назоўнік ад *tvoriti (гл. тварыць 1), першапачаткова назва працэсу з наступнай канкрэтызацыяй (Борысь, 657; Бязлай, 3, 253); інакш і менш верагодна *tvoriti ад *tvorъ/*tvarъ, гл. ЕСУМ, 5, 533.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)