перыядыза́цыя, ‑і, ж.

Падзея на перыяды. Перыядызацыя гісторыі СССР. Перыядызацыя гісторыі літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нечарназе́м’е, ‑я, н.

Буйны сельскагаспадарчы і прамысловы нечарназёмны раён у Еўрапейскай частцы СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызёр, ‑а, м.

Удзельнік спаборніцтва, які атрымаў прыз ​1. Прызёр Спартакіяды народаў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціму́раўцы, -раўцаў, адз. -равец, -раўца, м.

У СССР у перыяд Вялікай Айчыннай вайны і адразу пасля яе: удзельнікі дзіцячага патрыятычнага руху, якія аказвалі дапамогу сем’ям франтавікоў, інвалідам вайны, адзінокім састарэлым людзям [ад імя Цімура, героя аповесці А.

Гайдара].

|| прым. ціму́раўскі, -ая, -ае.

Ц. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пімы́, ‑оў; адз. пім, піма, м.

У паўночных народаў СССР — футравыя боты, шэрсцю наверх.

[Ненецкае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афгані́, нескл., н.

Грашовая адзінка Афганістана, якая па курсу Дзяржбанка СССР адпавядае 1,66 рубля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культарме́ец, ‑мейца, м.

Удзельнік масавага культурна-асветнага руху ў першыя гады культурнага будаўніцтва ў СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́на, -ы, мн. -ы, -жы́н, ж.

1. Узброены атрад пры князі ў Старажытнай Русі.

Княжацкая д.

2. Добраахвотнае аб’яднанне людзей, створанае з якой-н. мэтай.

Піянерская д.

Пажарная д.

○

Народная дружына — добраахвотная арганізацыя ў СССР, якая дапамагала міліцыі ў ахове грамадскага парадку.

|| прым. дружы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўпрэ́дства, ‑а, н.

Паўнамоцнае прадстаўніцтва (назва дыпламатычнага прадстаўніцтва СССР пры замежным урадзе, якая існавала да 1941 г.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камсамо́л, ‑а, м.

Камуністычная самадзейная цэнтралізаваная арганізацыя, якая аб’ядноўвае перадавую моладзь СССР і працуе пад кіраўніцтвам КПСС.

[Скарачэнне слоў: Камуністычны саюз моладзі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)